Ausgestellt am 2. Mai 1312 in Vienne

Original: Reg. Vat. 59, cap. 244, f. 50b, zitiert nach: Brepols, Lettres Pontificales: http://apps.brepolis.net/litpa/Results.aspx

«Ad perpetuam rei memoriam. Ad providam Christi vicarii presidentis in specula apostolice dignitatis circumspectionem pertinet, vices pensare temporum, emergentium negotiorum causas discutere, ac personarum attendere qualitates, ut ad singula debitum dirigens necessarie considerationis intuitum, et oportune manum operationis apponens, de agro Domini sic vitiorum tribulos eruat, ut virtutes amplificet; sic prevaricantium spinas tollat, ut evellendo plus plantet quam destruat, et in loca vacua per eradicationem nocentium tribulorum, devota Deo plantaria transferendo, potiorem prebeat de provisa et utili eorundem locorum unione et translatione letitiam, quam vera iustitia, que compassionem habet doloris, intulerit detrimentum personarum locorum huiusmodi per ruinam; sic enim sufferendo quod officit, et subrogando quod proficit, virtutum profectus amplificat et sublata de medio, meliori subrogatione restaurat. Dudum siquidem ordinem domus Militie Templi Ierosolimitani propter magistrum et fratres ceterasque personas dicti ordinis in quibuslibet mundi partibus consistentes variis et diversis non tam nefandis quam infandis, prothdolor, errorum et scelerum obscenitatibus, pravitatibus, maculis et labe respersos, que propter tristem et spurcidam eorum memoriam presentibus subticemus eiusque ordinis statum, habitum atque nomen, non sine cordis amaritudine et dolore, sacro approbante concilio, non per modum diffinitive sententie, cum eam super hoc, secundum inquisitiones et processus super hiis habitos non possemus ferre de iure, sed per viam provisionis, seu ordinationis apostolice, irrefragabili et perpetuo valitura substulimus sanctione, ipsum prohibitioni perpetue supponentes, districtius inhibendo, ne quis dictum ordinem de cetero intrare, vel eius habitum suscipere vel portare, aut pro Templario gerere se presumeret; quod si quis contrafaceret, excomunicationis incurreret sententiam ipso facto. Vniversa etiam bona ordinis prelibati apostolice sedis ordinationi et dispositioni, auctoritate apostolica, duximus reservanda, inhibentes districtius ne quis cuiuscumque conditionis vel status existeret, se de personis vel bonis huiusmodi aliquatenus intromicteret, vel circa ea in preiudicium ordinis seu dispositionis apostolice, per sedem eandem, ut premictitur faciende, aliquid faceret, innovaret vel etiam attentaret, decernentes ex tunc irritum et inane, si secus a quoquam scienter vel ignoranter, contingeret attentari; ac postmodum, ne dicta bona que dudum ad subsidium Terre Sancte et impugnationem inimicorum fidei christiane, a Christi cultoribus data, legata, concessa et acquisita fuerunt, debita gubernatione carentia, tanquam vacantia deperirent vel converterentur in usus alios, quam in illos ad quos fuerant pia devotione fidelium deputata, vel propter tarditatem ordinationis et dispositionis huiusmodi eorum destructio vel dilapidatio sequeretur, cum fratribus nostris sancte Romane ecclesie cardinalibus, necnon patriarchis, archiepiscopis, episcopis et prelatis, ac etiam cum nonnullis excellentibus et illustribus personis, cum reliquorum quoque absentium prelatorum et etiam capitulorum et conventuum, ecclesiarum, et monasteriorum procuratoribus in dicto concilio constitutis, habuimus ardua, morosa et diversa consilia et tractatus, ut per huiusmodi consiliorum et tractatuum deliberationem prehabitam diligentem, dictorum bonorum ordinatio et dispositio ad honorem Dei, augmentum fidei, exaltationem ecclesie, dicte Terre subsidium, salutem quoque fidelium et quietem, salubris et utilis proveniret; postque utique longa, premeditata, provisa et matura consilia, suadentibus plurimis iustis causis, nostra et dictorum fratrum necnon patriarcharum, archiepiscoporum, episcoporum et aliorum prelatorum, ac excellentium et illustrium personarum predictorum in dicto concilio tunc presentium, deliberationes et consilia, in hoc finaliter resederunt, ut predicta bona ordini Hospitalis sancti Iohannis Ierosolimitani1, et ipsi Hospitali ac dilectis filiis magistro et fratribus Hospitalis eiusdem, nomine Hospitalis et ordinis eorumdem, qui tanquam athlete Domini pro defensione fidei se periculis mortis iugiter exponentes, onerosa nimis et periculosa dispendia continue perferunt in partibus transmarinis, imperpetuum unirentur. Nos igitur inter cetera mundi loca, in quibus vigere dinoscitur observantia regularis, dictum ordinem Hospitalis et ipsum Hospitale sincere caritatis plenitudine prosequentes ac attendentes, quod sicut evidentia facti docet, in eo divinis obsequiis ferventer insistitur, pietatis et misericordie opera vigilantibus studiis exercentur, fratres Hospitalis ipsius, mundanis spretis illecebris, devotum impendentes Altissimo famulatum, ac pro recuperatione Terre predicte, tamquam intrepidi Christi pugiles, ferventibus studiis et desideriis intendentes, quelibet ducunt humana pericula in contemptum. Considerantes quoque quod ex hoc tanto eorumdem magistri et fratrum dictorum ordinis et Hospitalis crescet strenuitas, animorum fervor augebitur, et ipsorum roborabitur fortitudo ad propulsandas nostri Redemptoris iniurias et hostes eiusdem fidei conterendos, quanto ipsorum potentia in opulentioribus facultatibus augmentata, onera que prosecutionis tanti negotii necessitas exigit, levius et facilius poterunt supportare et propterea non indigne vigiles redditi, studiisque sollicitis excitati, ut ad sui status augmentum opem et operam impendamus, eodem sacro approbante concilio, ipsam domum Militie Templi, ceterasque domos, ecclesias, capellas, oratoria, civitates, castra, villas, terras, grangias, et loca, possessiones, iurisdictiones, redditus atque iura, omniaque alia bona immobilia et mobilia, vel se moventia, cum omnibus membris, iuribus et pertinentiis suis, ultra et citra mare, ac in universis et quibuslibet mundi partibus consistentia, que ipse ordo et dicti magister et fratres ipsius ordinis Militie Templi, tempore quo ipse magister et nonnulli ex eisdem fratribus Militie Templi in Regno Francie comuniter capti fuerunt, videlicet anno Domini millesimo trecentesimo octavo, mense octobris2, per se vel quoscumque alios habebant, tenebant et possidebant vel ad eosdem domum et ordinem Militie Templi, et dictos magistrum et fratres ipsius ordinis Militie Templi, quomodolibet pertinebant, necnon nomina, actiones et iura, que predicto tempore captionis ipsorum, eisdem domui, ordini vel personis ipsius ordinis Militie Templi, quocumque modo competebant vel competere poterant contra quoscumque, cuiuscumque dignitatis, status, vel conditionis existerent, cum omnibus privilegiis, indulgentiis, immunitatibus et libertatibus, quibus prefati magister et fratres dictorum domus et ordinis Militie Templi et ipsa domus et ordo per sedem apostolicam vel per catholicos imperatores, reges, et principes et fideles alios, vel quocumque alio modo erant legitime communiti, eidem ordini Hospitalis sancti Iohannis Ierosolimitani et ipsi Hospitali donamus, concedimus, unimus, incorporamus, applicamus et annectimus imperpetuum, de apostolice plenitudine potestatis, exceptis bonis quondam dicti ordinis ipsius Militie Templi consistentibus in regnis et terris carissimorum in Christo filiorum nostrorum Castelle, Aragonie, Portugalie et Maioricarum regum illustrium extra regnum Francie, que a donatione, concessione, unione, applicatione, incorporatione et annexione predictis specialiter excipienda duximus et etiam excludenda, ex nichilominus dispositioni et ordinationi sedis apostolice reservantes, inhibitionem dudum per alios processus nostros factam, ne quis videlicet, cuiuscumque conditionis vel status existeret, se de personis et bonis huiusmodi aliquatenus intromicteret vel circa ea in preiudicium ordinationis seu dispositionis sedis eiusdem faciende de illis, necnon decreti nostri interpositionem, quoad personas et bona, in dictis regnis et terris eorundem regum proxime expressorum consitentia, omnino manere volentes in pleno robore firmitatis, quousque de bonis et rebus predictis in eisdem regnis et terris consistentibus, per dispositionem sedis eiusdem fuerit aliter ordinatum3, occupatores quoque dictorum bonorum, aut illicitos detentores, cuiuscumque status, conditionis, excellentie vel dignitatis extiterint, etiam si pontificali, imperiali, vel regali prefulgeant dignitate, nisi infra unius mensis spatium, postquam super hoc per dictos magistrum et fratres ipsius Hospitalis vel ipsorum quemlibet aut procuratorem seu procuratores eorum fuerint requisiti, dicta bona dimiserint, illaque plene et libere restituerint ordini ipsius Hospitalis et eidem Hospitali aut magistro, seu prioribus vel preceptoribus aut fratribus Hospitalis eiusdem, in quibuscumque partibus et provinciis constitutis, eorumque singulis vel procuratori seu procuratoribus eorumdem, eiusdem ordinis ipsius Hospitalis nomine, etiamsi dicti priores, preceptores et fratres ipsius Hospitalis et procuratores ipsorum et eorum quilibet a dicto magistro ipsius Hospitalis mandatum super hoc specialiter non haberent, dummodo procuratores predicti a dictis prioribus et preceptoribus vel eorum singulis, in provinciis et partibus, in quibus huiusmodi priores et preceptores extiterint deputati, mandatum super hoc habuerint vel ostenderint speciale. Qui omnes et singuli, videlicet priores et preceptores et fratres dicto magistro, procuratores vero predicti eisdem prioribus et preceptoribus eorumque singulis, a quibus super hiis fuerint deputati, plenum super omnibus, gestis, actis, receptis, et procuratis per eos quomodolibet in hac parte computum et rationem ponere et reddere teneantur, necnon omnes, qui scienter occupatoribus et detentoribus prelibatis, in occupatione vel detentione huiusmodi dederint consilium, auxilium vel favorem, publice vel occulte, excomunicationis, capitula vero collegia seu conventus ecclesiarum et monasteriorum, necnon universitates civitatum, castrorum, villarum et aliorum locorum et ipsas civitates, castra, villas et loca, que in hiis culpabilia extiterint, ac etiam civitates, castra et loca, in quibus detentores et occupatores huiusmodi dominium obtinuerint temporale, si huiusmodi domini temporales in dimittendo bona predicta et restituendo illa magistro et fratribus ordinis et Hospitalis eiusdem, nomine Hospitalis ipsius, obstaculum adhibebunt et infra dictum mensem, ab huiusmodi premissis non destiterint, postquam super hoc, ut premictitur, fuerint requisiti, ipso facto, interdicti sententiis decernimus subiacere, a quibus absolvi non possint, donec super hiis plenam et debitam satisfactionem curaverint exhibere, et nichilominus occupatores et detentores huiusmodi, vel prestantes eisdem, ut premittitur, auxilium, consilium vel favorem, sive singulares persone, sive capitula, collegia seu conventus ecclesiarum et monasteriorum, ac universitates civitatum, castrorum, terrarum vel aliorum locorum extiterint4, preter penas prescriptas, omnibus, que a Romana vel aliis ecclesiis quibuscumque tenent in feudum, ipso facto decernimus fore privatos, sive privata; ita quod ad ecclesias, ad quas spectant, illa libere, sine contradictione aliqua, revertantur, earumque ecclesiarum prelati sive rectores, de ipsis, pro sua voluntate disponant, sicut utilitati ecclesiarum ipsarum viderint expedire. Nulli ergo etc, nostrorum (sic) donationis, concessionis, unionis incorporationis, applicationis, annexionis, reservationis, inhibitionis, voluntatis et constitutionis infringere etc. Si quis etc.»